3 april kwam er een nieuwe single uit van Martijn van Essen – Misschien komt er een dag.

Soms, door omstandigheden of gewoon door de tijd, groei je uit elkaar. Dan kan er ineens een moment komen dat je terugdenkt aan vroeger en naar die tijd verlangt. Vaak tegen beter weten in, omdat het niet meer wordt zoals het was. Maar Misschien Komt Er Een Dag…

Ik kwam je in de stad toevallig tegen
Je kuste me zoals we zijn gewend
Ik voelde toen jij wat met me deelde
dat ik eigenlijk niet weet wie jij echt bent

Ik sprak je niet zo lang het was maar even
We hoefden verder niet zoveel meer kwijt
Ik denk terug aan hoe we samen leefden
er is niet veel meer over van die tijd

We zien elkaar niet veel meer in ons leven
Ik denk ook niet dat jij me nog echt kent
Misschien komt er een dag dat alles is
zoals ik jou en mij heb voorgesteld
Dat je in mijn ogen kijkt, ziet wie ik ben

We lopen allebei op eigen wegen
We lopen niet meer zij aan zij
Ik had ons graag vast willen houden
maar de afstand groeide tussen jou en mij

Jij bent naar je eigen hart gaan zoeken
Je had het nodig vrij te zijn
Maar ben je in dat zoeken niet vergeten,
dat ik zo graag dicht bij jou wil zijn

We zien elkaar niet veel meer in ons leven
Ik denk ook niet dat jij me nog echt kent
Misschien komt er een dag dat alles is
zoals ik jou en mij heb voorgesteld
Dat je in mijn ogen kijkt en mij vertelt:

Dat je mij ziet staan, met me verder wil gaan
Dat je aan me vraagt hoe het me is vergaan
En dat je al die tijd hebt gehuild om mij
Dat je me hebt gemist, je kan niet zonder mij

Je wilt weer samen zijn, niet langer met de pijn
Je geeft je aan me over en de schuld verdwijnt
We kijken niet meer om, dat is verleden tijd
We blijven bij elkaar, ik raak je nooit meer kwijt

We zien elkaar niet veel meer in ons leven
Ik denk ook niet dat jij me nog echt kent
Misschien komt er een dag dat alles is
zoals ik jou en mij heb voorgesteld
Dat je in mijn ogen kijkt, ziet wie ik ben