Zomer 1995, in een spontane opwelling meld ik me, 16 jaar oud, aan om mee te werken aan het Youth For Christ Festival in Gorinchem. Het zou het eerste festival worden waaraan ik meewerkte. Mijn taak: och het had niet al teveel om het lijf. We deden wat promotiewerk in de stad om mensen naar de tent net buiten de waterpoort te lokken. Daar schonk ik ranja en waarschijnlijk verkochten we wat bij de Macro ingekochte chips en blikjes cola. Meer niet. Verder was ik ook meer deelnemer en publiek (want daar hadden we altijd behoefte aan)
Mijn zelf aangemeten hoofdtaak: contact houden met de vrouwelijke medewerkers van mijn leeftijd. Heel belangrijk voor een tiener met een lijf vol gierende hormonen. Ik vermaakte hen met mijn aandacht, flauwe grapjes, welgemeende interesse en wijze (op verzoek geestelijke) raad. Op dat moment ontfermde ik me niet over één, maar over een drietal meiden die ik wel leuk vond. In het kader van risicospreiding, denk ik. Iets waar de gemiddelde belegger nog iets van kan leren.
De sfeer van het festival was prachtig. Ik genoot met volle teugen van het werk, het optrekken met het team, de muziek. We hadden een voor ons doen gave line up met Mozes Creeble, een onbekende christelijke DJ en Darell Mansfield, een gospelblueslegende. Headbangen, dansen, zingen. Eén gaaf en groot feest en nog voor God ook!
Ik leerde daar dat gave muziek en een mooi festival iets is wat christenen juist goed kunnen organiseren. Christenen hebben de naam belegen en suf te zijn. Niets bleek minder waar! Later maakte ik het vaker mee bij het Flevofestival, bij In de Ruimte kampen en op de EO jongerendag.
Nog later had ik als artiest een bijdrage als cabaretier: eerst in Voorwaar en later als Timzingt. Altijd wilde ik ook medewerker zijn, want dat geeft een extra kick: samen met anderen zo’n feest tot een succes maken. Dat is een onbetaalbare ervaring. Ik weet dat 316 een mooi plekje gaat krijgen in die rij. Het Youth-festival in Gorinchem was de start van een hele reeks mooie christelijke festivals die ik heb beleefd en met één van die meiden ben ik ondertussen getrouwd.
www.festival316.nl